[F] 'Eragon - a miało być tak pięknie... '

Werka

Film oglądałam wprawdzie już ze dwa tygodnie temu i recenzja także pochodzi z tamtego okresu, ale czytając ją dzisiaj, stwierdziłam, że moje odczucia pozostały takie same, więc czemu nie miałabym się nimi podzielić z wami? Wink

Wiem, że od strony technicznej dużo by można poprawić. Zdecydowanie nie lubię się z panią interpunkcją. Ale wrzucam. Tak na rozruszanie działu. Może znajdzie się ktoś o innym zdaniu, chętny do polemizowania? Wink

Tytuł: Eragon
Rok produkcji: 2006
Kraj: USA, Wielka Brytania, Węgry
Gatunek: fantasy/przygoda
Reżyseria: Stefen Fangmeier
Scenariusz: Peter Buchman
Według książki: Christophera Paolini
Zdjęcia: Hugh Johnson
Muzyka: Patrick Doyle
Obsada:
Edward Speleers, Jeremy Irons, Sienna Guillory, Robert Carlyle, John Malkovich, Christopher Egan, Djimon Hounsou i inni...

'Eragon - a miało być tak pięknie... '

Wiele nadziei wiązano z realizacją tego filmu. Zaangażowano wielkie nazwiska ze świata aktorskiego, znanych twórców, postarano się o wysoki budżet. Jednak po obejrzeniu filmu nasuwa się jedno zasadnicze pytanie - czy "Eragonowi" bliżej do produkcji na podstawie dobrej książki czy do banalnej powtórki znanych już wątków?

Niestety, według mnie odpowiedniejszym sformułowaniem jest to drugie.

"Eragon" to opowieść o młodym chłopcu, tytułowym Eragonie, który znajduje w górach jajo. Wkrótce wykluwa się z niego smoczyca Saphira. Okazuje się, że chłopak jest wybrańcem, nowym smoczym jeźdźcem, który ma walczyć ze złym królem Galbatorixem. Jego wuja zabijają słudzy ciemności, Ra'zackowie, a on sam opuszcza rodzinne strony by dołączyć do rebeliantów. Szkoli go Brom, były jeździec. Następnie mamy wędrówkę, walkę, śmierć i inne znane, powtarzające się schematy. To jest właśnie największy minus tego filmu. Przed obejrzeniem przeczytałam zarówno "Eragona" jak i jego kontynuacje "Najstarszego", więc z czystym sumieniem stwierdzam, że pomimo powtarzających się motywów, można było przedstawić to w bardziej orginalny i ciekawy sposób. Twórcy skupili się na efektach specjalnych i wizualności, zapomniając o fabule. W tym przypadku było to bardzo niefortunne posunięcie. Ostatnio byłam świadkiem bardzo ciekawej dyskusji pomiędzy polonistką, a uczniami, spierającymi się o to, jak duże pole manewru ma reżyser, jeśli chodzi o film realizowany na podstawie książki. Wniosek był prosty - bardzo duże. Tylko, że nie zawsze wychodzi mu to na dobre. Ilość ominiętych czy przekształconych wątków w "Eragonie" jest ogromna, począwszy od wyglądu urgali, po pojawienie się króla Galbatorixa, którego w książce tylko wspominano. Świat z powieści i ten z ekranu kina zdecydowanie za wiele różni.

Aktorzy mieli także stanowić o sile tego filmu. Jesteśmy świadkami debiutu młodego Edwarda Speleersa, który pokonał tysiace innych kandydatów do roli smoczego jeźdźca. Nie zachwycał, ale też nie raził widzów. Trudno mu jednak będzię przebić się dalej, poza świat Eragona. Nie błyszczała także Sienna Guillory w roli Aryi. Mówiąc szczerze moją uwagę przykuło tylko trzech aktorów. Pierwszym z nich był Robert Carlyle jako Durza. Nie wiem kto zawinił bardziej, czy charakteryzatorzy czy sam Carlyle, ale wykreowaną przez niego postać można określić tylko w jeden sposób - nieudane połączenie Sarumana z Władcy Pierścieni i Palpatine'a z Gwiezdnych Wojen. Kolejnym, który zawiódł jest John Malkovich. Mam wrażenie, że ograniczył się do użyczenia filmowi swojego nazwiska, myśląc, że to wystarczy. Nie wystarczyło. Tak naprawdę jedynym, który ratuje całą resztę jest Jeremy Irons. Grany przez niego Brom był najbardziej przekonywujący. Widzowie w Polsce zostali niestety bardzo niemile zaskoczeni, gdy okazało się, że nasz dystrybutor wydaje film tylko z dubbingiem. Wyobraźcie sobie przesłodzony ton głosu Joanny Brodzik jako smoczycy Saphiry. Tragedia.

Jeśli doszukiwać się plusów, to można zwrócić uwagę na muzykę skomponowaną przez Patricka Doyle'a. Dobrze uzupełniała to, co działo się na ekranie. Świetnie przedstawiono także samą Saphirę. Szczególnie podobały mi się fragmenty z jej młodości, kiedy była jeszcze ukrywana przez Eragona. Nie dorównuje jednak Gollumowi Petera Jacksona. To samo można powiedzieć o scenach batalistycznych. Daleko im do obecnych światowych standardów wyznaczonych przez twórców Władcy Pierścieni czy Opowieści z Narnii.

Fani twórczości Paolini'ego z pewnością zawiedli się, jeśli poszli do kina z nastawieniem, że zobaczą wizualny przekaz swojej ulubionej książki. Jak film odebrali ci, którzy jej wcześniej nie znali? Trudno mi powiedzieć, gdyż należę do tej pierwszej grupy. Wiem jedno - najlepsze efekty specjalne (Saphira), dobra gra aktorów (Irons) czy muzyka nie uratuje filmu jeśli brakuje w nim swego rodzaju świeżości. Nie zauważyłam w nim właśnie tego... pomysłu, wkładu, dopracowania. Jakby każde ujęcie było kręcone tylko jeden raz. Jak dla mnie conajmniej o kilkanaście razy za mało.

riel

Chwała ci, Werko, pionierko tego działu ;]

Polemizować bynajmniej nie mam zamiaru. Oglądałam film mniej więcej tydzień temu i straasznie się zawiodłam. Książka podobała mi się bardzo, natomiast film... khm. Przez pierwszą godzinę zastanawiałam się, czy aby nie pomyliłam sal kinowych. Co prawda trochę dziwne było to, że główny bohater również miał na imię Eragon, ale właściwie odnosiłam wrażenie, że tylko to mają ze sobą wspólnego. Na początku - melodramatyzm. Cytatami rzucać nie będę, nie pozwala mi na to zaawansowana skleroza, ale już na samym początku uderzyła mnie scena, w której Roran obwieszcza bratu, że opuszcza wioskę. Nie ma co, skwiczałam się. Zaczęłam się martwić dopiero w momencie kiedy dowiedziałam się, że to nie miało być zabawne. Pomijam oczywiście fakt wycięcia trzech czwartych wątków, bo gdybym miała je wymienić, zajęłoby mi to kilka stron. Poza tym dowiedziałam się, że jestem ślepa bądź nie umiem czytać - otóż, wyobraźcie sobie, że w książce musiałam ominąć te wszystkie momenty, w których Eragon i Arya tak jawnie ze sobą flirtowali. Doprawdy, ślepnę na starość. Dalej pozostały jeszcze dwie sprawy, które nie są raczej winą reżysera. Chodzi mi tu mianowicie o tłumaczenie i dubbing. Może to kwestia przyzwyczajenia, może małe zboczenie, a może po prostu się czepiam, ale strasznie raził mnie ten dubbing. Może to dlatego, że ja toleruję filmy tylko z napisami, gdyż nic nie zastąpi mi pracy intonacyjnej aktorów. I to tłumaczenie. Boże kochany, myślałam że wstanę i wyjdę. Znowóż, nie zauważyłam, by w książce wyrażali się takim językiem. Ja rozumiem, stylizacja, ale do jasnej cholery prosty chłopak ze wsi nie będzie się wyrażał dajmy na to ,,Podążajcie za mną, czcigodni bracia, albowiem ja powiodę was ku chwale i zwycięstwie". No dobrze, zmyśliłam, ale tak to mniej więcej wyglądało. Aż się nóż w kieszeni otwierał. Tragedia.
Reasumując, byłam bardzo zniesmaczona tym, jak strasznie zepsuli taką fajną książkę. Nie wybaczę. Nie mówię już o tym, jak oni zamierzają nakręcić drugą część, skoro tyle rzeczy zostało pominiętych lub zmienionych. Nakręcą alternatywę, czy co? Jeśli chciałabym ująć jednym słowem, powiedziałabym tylko: spieprzyli.

Len

No, cóż... Wychodzi na to, że ja jestem odmienna. Bo mi się film podobał. To może dlatego, że nie czytałam książki. Ale jeśli według was książka lepsza od filmu to chyba rzeczywiście przeczytam. Będę polegała na waszym zdaniu. Oby się tylko okazało, że mamy podobne gusta książkowe Wink

Ivanka

Brom był jedyną postacią, która nadawała smak temu filmowi!

Wyszłam z kina strasznie zawiedziona. Zawinił głównie dubbing, ale raziła mnie też okrutnie Arya, która jest w oryginale brunetką, na plakatach widywałam ją jako blondynkę, a w filmie okazało się że jest r u d a!

Aktor, który grał Murtagha też był wspaniały xD ale jak dla mnie to za bardzo entuzjastyczny, powinien być dostojny i trochę tajemniczy... Wink

Gryfica

Mnie się bardzo nie podobało to, jak wymawiali imię Durzy i Morzana. Według mnie powinno się to czytać przez "ż", a nie "rz" jak w Tarzanie...

Werka

Dobra. Po kolei.

Gryfica

Isilianos

Ja przyłączam się do grona zawiedzioncyh po pooglądaniu Eragona... jeśli porównywać z ksiażką, to film był totalną tragedią.

Zdania zaczynamy z dużej litery, kończymy zaś kropką. Taka uwaga na przyszłosc. - r.

Jenny

Hoho, właśnie tego gniota obejrzałam. To byłby świetny film, gdyby nie kanon.
Eragon - czy widział ktoś może wycięte sceny? Jest w nich Katrina (która na dodatek wyrusza z Roranem w podróż pełną przygód) i - no, cóż za niespodzianka - zakochany w niej Eragon. Mało się nie popłakał, widząc jak całuje się z Roranem.
Roran - jakoś nie widzę go w roli pragnącego poznać świat młodzieńca, który wraz ze swoją ukochaną wyrusza w siną dal, co jest tylko przykrywką, aby nie pójść do wojska.
Arya - uśmiechnięta, flirtująca, n i s k a , walcząca w spódniczce, zatruta na odległość, przyznająca się do swego księżniczkostwa, opuszczająca Eragona... szkoda tylko, że to nie ta sama Arya, co w książce.
Garrow - nic bym nie zarzuciła, gdyby nie był takim... pyzatkiem.
Vardeni - czyste Indie, szale na głowach, zakryte twarze, fikuśne malunki na czołach... kocham ich!
Saphira - no gratulacje, ja nie wiedziałam, że umie się zmieniać w dorosłego smoka w pięć sekund! A na dodatek już wiedziała, jak się nazywa... tylko ta świnia Eragon zabrał jej cały fun, bo sam zrobił gwiazdkę na czole tej lalki imitującej dziecko (również sceny wycięte).
Sloan - Dwa słowa. Za miły.
Brom - no w książce to młodzieniaszkiem on nie był... a tutaj - istne kwiecie wieku! Ale to film, tutaj nawet Durza ma manicure.
Durza - miał mieć czerwone oczy. Jak umarł, miały z niego wychodzić duchy. I - rzecz najważniejsza w "Najstarszym" - miał zrobić Eragonowi takie kuku na plecach.
Murtagh - blizna na brzuchu, nie skośna, tylko pozioma, na dodatek z licznymi rozgałęzieniami... ciekawe, czym ten Morzan w niego rzucił. Jakąś rozwidloną siekierką chyba. No i ciekawe, jak on przeżył - co tam dostać od ojca ostrzem w brzuch, nie?
Nasuada - świetna i genialna, poza faktem, że w książce była odważna jak cholera i z własnej woli dołączyła do walki z urgalami, a tutaj w jej oczach nie było nawet cienia odwagi - sam strach.
Urgale - miały nie być ludźmi, to raz. Miały mieć rogi, to dwa. A w walce w Farthen Durze miały być Kulle, to trzy.

Nawet nie będę się dalej rozpisywać... dno wklęsłe muliste. Módlmy się, aby ktoś genialny wpadł na pomysł zrobienia tego filmu od nowa...

A co do samej recenzji, Werka, jestem pod wrażeniem. Nie znoszę czytać recenzji bo zazwyczaj ich autorzy są z góry nastawieni albo dobrze, albo źle. Ty tego uniknęłaś, znalazłaś i dobre i złe strony. Aż się miło czyta ^^